En toen was het eindelijk klaar: mijn eerste HELE zelfgebreide vest

Maar ik had het kunnen weten: Hij is niet perfect 🙂
Bij het naaien heb ik dat ondertussen bijna geleerd: het is zelden perfect van de eerste keer. Maar bij breien had ik naïef genoeg gedacht dat als ik de juiste stekenverhouding heb en het patroon netjes volg, mijn vest perfect zou zijn. Ik heb er wat te veel uren in gestoken om het ‘niet’ erg te vinden, maar tegelijkertijd heb ik een aantal super toffe dingen geleerd!

Het gratis patroon is de Harvest cardigan van Tin Can Knits. De wol is Merino extra fine van Drops design in de kleur Noordzee.

Je breit het vest van boven naar beneden en dat is super interessant omdat je geen naden moet toenaaien achteraf.

Er is een coole techniek die ‘tijdelijk opzetten met een gehaakte ketting’ heet (vrij vertaald uit het engels, ahum). Deze techniek en alle andere dingen die nieuw waren voor mij, zijn super goed uitgelegd bij het patroon. Deze vest maakt trouwens deel uit van een collectie met allemaal gratis patronen: the simple collection allemaal even goed uitgelegd, perfect voor beginners!
Zelf heb ik er voor gekozen om een rij knopen te maken ipv. 1 sluiting en ben ik vanaf de taille een beetje beginnen meerderen aan de zijkanten om het geheel niet te strak rond mijn heupen te laten zitten.

Het was voor een groot deel fijn breien maar de onderste helft vond ik vreselijk saai. Daar moest ik mij echt toe verplichten. Dit is trouwens mijn grootste breiprobleem: ik heb veel afwisseling nodig zodat ik steeds maar verder wil breien om het resultaat te kunnen zien. Maar ik hou van eenvoudige truien en vesten waar je dus eindeloos tricot voor moet breien.
Ontelbaar de uren die ik al gezocht heb naar patronen die boeiend genoeg zijn maar niet overdreven druk of zot :-).

Waarom ben ik uiteindelijk niet tevreden?
-De kleur is toch weer net niet goed, zucht.
-Het model vind ik niet zo flatterend. Uren zoeken op Ravelry en dan nog geen goede keuze maken, tssss.
-het onderste knoopje zit net te hoog, komt omdat je de boord met een naald kleiner moet breien. Niet aan gedacht natuurlijk.
-De wol is veel te elastisch: het geheel was na het blocken 10 cm langer geworden dan ik het bedoeld had! De boord houdt zijn vorm niet goed en de vest schuift steeds van m’n schouders. Het geheel is dus te los. Misschien krijg ik dat nog een beetje goed door het de volgende keer na het wassen in de droogkast (van de overburen, want die hebben we zelf niet 🙂 ) te gooien.

“lijkt net of hij uit de winkel komt”: zei mijn collega gisteren. Altijd een fijn compliment.

En nu moet ik iets minder breien eigenlijk want mijn rechterhand is overbelast…

(technische info op Ravelry)